کد مطلب:210168 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:426

عبدالله بن جعفر
جعفربن ابی طالب یكی از نخستین مسلمانان در شهر مكه بود كه در جریان هجرت مسلمانان به حبشه، از طرف پیامبر (صلی الله علیه وآله) به سرپرستی مهاجران برگزیده شد. وی در سال هفتم هجرت به مدینه بازگشت و در غزوه موته به عنوان فرمانده اول مسلمانان شركت كرد و در همان جنگ به شهادت رسید. در این وقت بود كه رسول خدا (صلی الله علیه وآله) فرزند او عبدالله را در آغوش گرفت و در باره جعفر فرمود: خداوند عوض دستان او ـ كه قطع شد ـ دو بال به وی خواهد داد كه در بهشت همراه فرشتگان پرواز كند. به همین دلیل آن حضرت را جعفر طیار نامیدند.

در حال حاضر، قبر وی، از مزارهای مهم در موته ـ واقع در كشور اردن ـ به شمار می آید كه در سال های اخیر بازسازی شده و ضریح تازه ای بر مزار وی نصب گردیده است. فرزند وی عبدالله آن زمان كودكی خردسال بود كه پیامبر (صلی الله علیه وآله) در حق وی بسیار محبت كرد. پس از پیامبر (صلی الله علیه وآله) عبدالله همچنان شخص محترمی بود و همسر زینب، دختر علی بن ابی طالب و نور دیده فاطمه زهرا (علیها السلام) شد.



[ صفحه 347]



عبدالله پس از كربلا، به عنوان یكی از شخصیت های برجسته مطرح بود و به دلیل بخشش های فراوانش به صفت جواد شهرت یافت. زمانی كه وی درگذشت، او را در كنار عمویش عقیل دفن كردند. خانه عقیل كه خود نیز در آن دفن شده بود، به تدریج جزو بقیع شد و اكنون قبر این دو بزرگوار كنار یكدیگر، مشخص است.